ความคิดเห็นจาก เฮมิช มากอฟฟิน

เมื่อเดือนที่แล้ว ผมได้สูญเสียประณัยยา ภรรยาคนสวยของผม และอาร์เธอร์ ลูกชายวัย 5 เดือนของเรา ไปสู่ภาวะซึมเศร้าหลังคลอด

ผมรู้สึกซาบซึ้งกับการสนับสนุนและความปรารถนาอย่างล้นหลาม (บ่อยครั้งเกิดขึ้นซ้ำๆ) นับตั้งแต่ปราไนยาและอาเธอร์จากไป บางส่วนมาจากบุคคลที่ฉันไม่ได้พบเห็นมานานหลายทศวรรษ และคนอื่นๆ ที่เส้นทางของเราได้พบเจอเพียงชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น ถึงทุกคน รวมถึงคนที่ฉันรู้ว่าเราอยู่ในความคิดของพวกเขาแต่ไม่รู้ว่าจะติดต่ออย่างไรดีที่สุด ขอขอบคุณครับ

ผมพูดถึงประณัยยาและอาร์เธอร์ในคำไว้อาลัยของผม และคิดอยู่สองใจเกี่ยวกับการโพสต์อะไรก็ตามบนโซเชียลมีเดีย แต่ด้วยลักษณะที่น่าเศร้าของการจากไปของพวกเขา ผมรู้สึกว่าเป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องสร้างความตระหนักรู้เกี่ยวกับปัญหาบริเวณรอบครรภ์ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาวะซึมเศร้าหลังคลอด (“PPD”)

จากการพิจารณาตามปกติแล้ว เราไม่ควรสูญเสียพวกเขาไป ความสัมพันธ์ของเราในฐานะคู่รักไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว อาเธอร์เป็นเด็กที่มีความสุขและมีสุขภาพดี เรามีชีวิตที่สะดวกสบายด้วยทรัพยากรที่เพียงพอ ครอบครัวของเรา (และเพื่อนฝูง) มีความรักเป็นพิเศษ และการดูแลทั้งสองฝ่ายไม่มีกรรมพันธุ์ และพระไนยาไม่เคยมีปัญหาสุขภาพจิตมาก่อน

เราคุยกันว่าเราโชคดีแค่ไหนกับปัจจัยข้างต้นทั้งหมด และพระไนยาก็รับทราบเรื่องนี้ แต่บอกว่ามันไม่ได้ช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลย และยังยอมรับว่ามันแปลกแค่ไหน นี่คือธรรมชาติของภาวะซึมเศร้า

พวกคุณที่รู้จักประณัยยา รู้ว่าเธอเป็นคนที่มีความสุขและมองโลกในแง่ดีเพียงใด เข้ากับเด็กได้ดี และเธอใจดีและเอาใจใส่แค่ไหน และไม่มีความแตกต่างในชีวิตส่วนตัวของเรา เธอเป็นคนคนเดียวกันและสวยงามทั้งที่บ้านและในที่สาธารณะ

หลังจากที่สิ่งที่ดูเหมือนจะเป็น "การตั้งครรภ์ทางเคมี" และต่อมาเกิดถุงน้ำฟอลลิคิวลาร์แตกในปี 2562 พร้อมด้วยช่วงไตรมาสแรกที่เป็นหลุมเป็นบ่อเล็กน้อย เรารู้สึกตื่นเต้นและมีความสุขเมื่อประณัยยาให้กำเนิดลูกชายที่มีความสุขและมีสุขภาพดีเมื่อต้นปีนี้

ตามคำแนะนำใหม่ของผู้ปกครองจากเพื่อนตอนที่เธอคลอดบุตร เราทราบถึง PPD และเมื่อมีข้อบ่งชี้ของภาวะซึมเศร้าจึงพยายามหาวิธีการรักษาต่างๆ เพื่อจัดการกับมันในระยะแรก โดยฉันและครอบครัวของเธอผลัดกันช่วยเหลือเธอและทำ ทุกสิ่งที่เราสามารถทำได้ในสภาพแวดล้อมปัจจุบัน

อย่างไรก็ตาม มีปัจจัยภายนอกที่สำคัญประการหนึ่งที่ทำให้สถานการณ์รุนแรงขึ้น นั่นคือ โควิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งการล็อคดาวน์ครั้งล่าสุดในกรุงเทพฯ การพัฒนาความวิตกกังวลในระดับสูงก่อนที่จะเข้าสู่ภาวะซึมเศร้า เธอเริ่มกังวลอย่างมากกับความเสี่ยงต่อการติดเชื้อโควิด และผลกระทบที่พวกเราคนหนึ่งทำสัญญาจะมีความหมายต่อครอบครัวของเราอย่างไร นอกจากนี้ เมื่อร้านอาหารและสวนสาธารณะปิดให้บริการ และมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมเพียงเล็กน้อย เธอก็ไม่สามารถบรรเทาความทุกข์ทรมานในแต่ละวันของเธอได้ และเธอก็รู้สึกติดกับดักทั้งทางร่างกายและจิตใจ

ใช้เวลานานมากในการตกลงใจในที่สุด และในที่สุดเราก็มีทุกสิ่งที่รอคอย เธอต่อสู้อย่างหนักเพื่อไปให้ถึงจุดที่เราไปถึง และสำหรับผู้ที่ตั้งครรภ์ยากๆ ก็รู้ว่าแม่จะต้องรับภาระหนักขนาดไหน เนื่องจากการนอนหลับไม่ดีและทุกสิ่งที่เกิดขึ้น เธอจะบอกว่าเธอหาของยากแค่ไหน และเราก็ทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อช่วยเหลือเธอ

PPD และสุขภาพจิตจำเป็นต้องได้รับการดูแลอย่างจริงจัง ในแง่ของวิธีการทางวิทยาศาสตร์ กรณีของพระไนยาค่อนข้างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว นอกจากโควิด (ปัจจัยสำคัญ) แล้ว ไม่มีปัญหาภายนอกอื่นๆ อีก การเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนและสารเคมีที่คุณแม่มือใหม่ประสบอาจรุนแรง ดังที่เน้นในสถานการณ์นี้ ซึ่งเน้นย้ำถึงลักษณะภายในและทางสรีรวิทยาของภาวะซึมเศร้าด้วย

ความอัปยศต่อสุขภาพจิตจะต้องถูกลบออก ดังที่เห็นได้ชัดเจนจากเหตุการณ์นี้ ไม่ใช่ความผิดของผู้ทุกข์ และเราจำเป็นต้องดูแลผู้ทุกข์ของเรา พระไนยาซึ่งเป็นอย่างที่เธอเป็นเคยพูดว่า “ขอโทษที่ทำให้เกิดปัญหา” และฉันก็มักจะบอกเธอเสมอว่าอย่าพูดแบบนั้น โดยย้ำว่าไม่ใช่ความผิดของเธอ ในที่สุดมันก็เป็นโรคและจำเป็นต้องได้รับการปฏิบัติเช่นนี้

อย่างไรก็ตาม การทำลายตราบาปนั้นได้ผลทั้งสองทาง เราต้องดูแลผู้อื่นและทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจที่จะเปิดใจ อย่างน้อยก็ยอมรับว่ามีคนกำลังมีปัญหา และในทางกลับกัน ความทุกข์ทรมานเหล่านั้นไม่สามารถบรรจุทุกสิ่งลงได้ และควรรู้สึกว่าพวกเขาสามารถเอื้อมมือออกไปได้

มีคำไทยที่ฉันได้เรียนรู้เมื่อเร็วๆ นี้ คือ “เกรงใจ” ไม่มีคำแปลที่แน่นอนในภาษาอังกฤษ แต่เกี่ยวข้องกับระดับการพิจารณา โดยไม่ต้องการรบกวนผู้อื่น เมื่อพูดถึงปัญหาสุขภาพจิตที่มองไม่เห็นเหมือนขาหัก อย่า “เกรงใจ”

นับตั้งแต่พูดถึง PPD กับผู้คน และเรื่องอื่น ๆ อีกมากมายเกี่ยวกับการตายของเธอและอาเธอร์ เป็นเรื่องที่น่าทึ่งมากที่มีคนเปิดใจเกี่ยวกับ PPD และปัญหาสุขภาพจิตทั่วไปที่พวกเขามีหรือบางคนที่พวกเขารู้จัก มันมีทุกที่ และเนื่องจากผู้คนไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้ เมื่อคนที่เรารู้จักประสบปัญหาสุขภาพจิต พวกเขาก็จะหมดสติและไม่รู้ว่าจะหันไปพึ่งใคร สิ่งนี้จะต้องเปลี่ยนแปลง

ชีวิตมีค่า รักคนรอบข้าง. เข้ามาดูด้วยคนเป็นระยะๆ

และสำหรับความทุกข์เหล่านั้น อย่า “เกรงใจ” มากเกินไป เพื่อนและครอบครัวของคุณห่วงใยคุณและต้องการสนับสนุนคุณในทุกวิถีทางที่จะรับมือกับสิ่งที่ชีวิตโยนเข้ามาได้ คุณไม่ได้อยู่คนเดียว

- โพสต์ครั้งแรกบน Facebook เมื่อเดือนตุลาคม 2021